กุมภาพันธ์…เดือนสีชมพู

เดือนที่ใครหลายคนเฝ้าคอยเวลาเพื่อไปชื่นชมนางพญาเสือโคร่งหรือซากุระเมืองไทยออกดอกสีชมพูบานสะพรั่ง

สถานที่ๆเป็นที่นิยมสำหรับดอกนางพญาเสือโคร่ง ก็คงหนีไม่พ้นดอยดังๆ อย่าง ขุนช่างเคี่ยน ขุนวาง หรือภูลมโล

จุ๊เดินทางไปเชียงใหม่ปลายเดือนธันวาคมค่ะ ไม่ได้แพลนไว้ว่าจะแวะไปชมนางพญาสีชมพูที่ดอยไหน (แต่ก็คอยเงี่ยหูฟังตลอด

หากได้ยินข่าวว่าดอยไหนที่นางพญาออกดอกโชว์ก่อนกำหนด ก็พร้อมจะไปชมทันที)

ศูนย์อนุรักษ์พันธุ์กล้วยไม้รองเท้านารีอินทนนท์ บ้านขุนกลาง…ไม่เคยได้ยินชื่อสถานที่นี้มาก่อน

แล้วเราไปโผล่ที่นี่ได้อย่างไรกัน

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

ดอยอินทนนท์…เส้นทางความสุขที่ไปสัมผัสได้ง่ายๆ ตอนที่ 1 เส้นทางธรรมชาติกิ่วแม่ปาน

จุ๊และน้องสาวเดินทางไปสัมผัสความหนาวกันแบบกระทันหันที่ดอยอินทนนท์

ระหว่างเส้นชมธรรมชาติบนเส้นทางกิ่วแม่ปาน พวกเราได้พบกับเพื่อนใหม่อีก 8 คน

ขณะที่พูดคุยกันอย่างสนุกสนานระหว่างการเดินทางท่ามกลางธรรมชาติอันสวยงาม

บทสนทนาของพวกเราก็สะดุด เมื่อพี่เจ้าหน้าที่ผู้เป็นไกด์นำทางของพวกเราทั้งสิบคน

เอ่ยขึ้นมาว่า ที่บ้านขุนกลาง ดอกนางพญาเสือโคร่งบานแล้วนะ ถ้าอยากไปดูเดี๋ยวพี่จะพาไป

ยังเอารถขึ้นไปไม่ได้ ให้เหมารถกระบะของพี่เขาไป คิดค่าน้ำมันแค่ 1000 บาท

พวกเราสิบคนใจง่ายตอบตกลงร่วมหัวจมท้ายไปกันทั้งสิบคน (อะไรจะใจง่ายกันปานนั้น)

ตกคนละ 100 บาท คนเราเวลาถูกชะตากันแล้ว เค้าว่าจะชวนกันไปเที่ยวได้ง่าย จริงๆด้วย

เมื่อเดินทางออกมาจากกิ่วแม่ปาน พวกเราทั้งสิบก็แยกย้ายกันไปทำธุระ เก็บข้าวของส่วนตัว

ก่อนที่จะนัดเจอกันอีกครั้งหลังอาหารเที่ยง ให้พี่เจ้าหน้าที่เอารถกระบะมารับที่ด้านหน้าที่ทำการอุทยานฯ

สภาพรถเป็นรถกระบะคันเก่าๆ ตามแบบฉบับของรถเจ้าหน้าที่อุทยานฯ เราก็แอบคิดว่าจะเป็นรถไฟร์วีล

สำหรับขึ้นดอย ตอนนั้นใจอกุศลแอบคิดว่า แบบนี้รถแท๊กซี่ของเราก็ขึ้นได้น่ะสิ แต่ทางคงไปลำบาก

และเริ่มสนุกกับแกงค์เพื่อนใหม่นี้แล้ว เอาวะ…เป็นไงเป็นกัน

ทุกคนกระโดดขึ้นหลังท้ายรถกระบะ ไม่ไกลจากที่ทำการอุทยานฯ ริมถนนเส้นหลักมีต้นนางพญาเสือโคร่งต้นใหญ่ที่ดอกบานสะพรั่งให้ความหวังให้หัวใจเรากระชุ่มกระชวยด้วยความหวังว่า ที่ขุนกลางจะมีดอกบานทั่วดอย

ตรงจุดนี้เป็นจุดขายของที่ระลึกของชาวเขาที่จะนำสินค้าทางการเกษตรบนดอยมาขายนักท่องเที่ยวค่ะ อะไรๆก็น่าซื้อน่าทานไปหมด

แต่ที่ชอบที่สุด คือ ลูกเครปกู๊ดเบอรี่ รสชาตเปรี้ยวๆหวานๆทานแล้วชุ่มคอดีจัง

จากนั้นพี่เจ้าหน้าที่ก็พาเลี้ยวซ้าย (หากมาจากที่ทำการอุทยาน) จากถนนเส้นหลักดอยอินนทนน์ประมาณก.ม.ที่ 31 แล้วตรงไปเรื่อยๆทางไปขุนวาง เส้นทางไต่ขึ้นเขาคดเคี้ยวพอประมาณ เริ่มมองเห็นต้นพญาเสือโคร่งแบบกิ่งก้านโล่งๆไร้ดอกไร้ใบ

ภาพนี้ทำให้จุ๊ใจหดหู่ลงไปเล็กน้อย นึกถึงเมื่อปีก่อนที่ตัวเองทำตัวเป็นเด็กแวนซ์ เช่ารถมอเตอร์ไซด์จากตัวเมืองเชียงใหม่ขับขึ้นไปถึงบ้านขุนช่างเคี่ยนคนเดียว แล้วไปเจอต้นพญาเสือโคร่งต้อนรับด้วยสภาพแบบนี้ (ไม่รู้จะโทษใคร อยากจะไปก็ไป ไม่หาข้อมูลเอง)

แต่เมื่อมาถึงประมาณก.ม.ที่ 8 ก็จะเห็นป้ายศูนย์อนุรักษ์ ฯ และนางพญาสีชมพูเบิกบานต้อนรับอยู่สองสามต้นด้านหน้า

หัวใจเริ่มกลับมาพองโตอีกครั้ง พี่เจ้าหน้าที่เลี้ยวรถเข้าไปจอดตรงลานจอดรถ ถึง จุดนี้ เราก็รู้แล้วว่า เราสามารถนำรถขึ้นมาเองได้

(ถ้าเรารู้ทาง ซึ่งก็มาไม่ยากเลย) แต่เอาเถอะ ถือว่าช่วยเหลือพี่เจ้าหน้าที่และได้มาสนุกๆกับเพื่อนร่วมทางใหม่ๆ

เห็นโค้งถนนแบบนี้แล้วก็ทำให้นึกถึง บรรยากาศโบกรถเที่ยวกับเพื่อนๆสมัยเรียนมหาวิทยาลัยนู่นนนนน

จัดซะหน่อย รำลึกสาวนักโบก ^_^

เราแยกย้ายกันเดินสำรวจรอบๆศูนย์อนุรักษ์ฯ มีต้นนางพญาเสือโคร่งต้นเล็กต้นใหญ่ออกดอกบานหลายต้นเลยทีเดียว

ถึงแม้จะยังบานไม่ค่อยสมบูรณ์ บางต้นก็เริ่มเหี่ยวแล้ว บางต้นก็อยู่สูงเกินกว่าจะถ่ายภาพได้ชัดๆ บางต้นซ่อนอยู่ในพงหญ้าที่ต้องมุดตัวลงไปถ่ายภาพ แต่สำหรับการมาเยือนโดยบังเอิญและไม่ได้ตั้งความหวังสูงไว้ก่อน ที่นี่ก็นำพาซึ่งความสุขเล็กๆให้กับจุ๊ได้ไม่น้อย

และแม้ภาพดอกนางพญาของจุ๊จะไม่ได้สวยสดงดงามแบบใครเขา ยอมรับค่ะว่า ภาพนางชมพูไม่ได้สวยมาก และไม่ได้มีเยอะเลย

แต่หวังว่าเพื่อนๆคงสัมผัสได้ถึงความสุขที่ซ่อนอยู่ในภาพเหล่านี้ จุ๊แค่อยากเล่าให้ฟังว่า

บางครั้ง หากเราลองออกเดินทางแบบไร้แผนบ้าง

เราอาจจะได้เจอความสุขเล็กๆ ความลับของสสถานที่ที่เราไม่เคยรู้จัก และมิตรภาพจากการเดินทางใหม่ๆได้นะคะ

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเพื่อนร่วมทางที่เจอกันโดยบังเอิญในทริปนี้

เป็นทริปที่สนุกมากค่ะ หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ ที่ไหนสักแห่ง…หากเรายังคงเดินทาง

จนกว่าจะพบกันใหม่