When my journey started, so long ago

ฉันจำไม่ได้ว่า เริ่มหลงรักการเดินทางตั้งแต่เมื่อไหร่

มารู้ตัวอีกที ฉันก็รักการเดินทางแบบหัวปักหัวปำ และดูเหมือนว่าจะรักไปจนวันตาย

ฉันเชื่อว่า ชีวิตคือการเดินทางและการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ

โลกใบนี้คือห้องเรียนห้องใหญ่ โลกกว้าง…เท่าที่เราออกไปสัมผัสและเปิดใจมอง

โลกใบเดียวกัน แต่โลกของคนละคน จึงกว้างใหญ่ไม่เท่ากัน

การเดินทางทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า…ชีวิตนั้นสวยงามเพียงใด

ผ่านสถานที่ วัฒนธรรม เพื่อนร่วมทาง ผู้คน มิตรภาพและประสบการณ์ที่พบเจอระหว่างทาง

และหลายๆครั้ง การเดินทาง…ทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น

ชีวิตคือการเดินทาง และการเดินทางในแต่ละช่วงของชีวิตก็แตกต่างกัน

ในวัยเด็ก ฉันติดตามแม่ไปเที่ยว ฉันคิดว่าฉันชอบเที่ยวเหมือนแม่ แต่บางที ฉันก็มีโลกส่วนตัวสูงเหมือนพ่อ

วัยมัธยม ฉันแก่นเซี้ยวบ้าง แอบหนีเที่ยวตามทุ่งนา ภูเขา น้ำตก และทะเลใกล้บ้านกับเพื่อนๆ

ชีวิตมหาวิทยาลัยในเมืองกรุง ทำให้โลกของฉันกว้างขึ้นอีกนิดนึง ฉันชอบทำกิจกรรม ออกค่ายอาสา

เริ่มแบกเป้ โบกรถ นั่งรถไฟ ขึ้นดอย เดินป่า กางเต็นท์ ทุกทิศทั่วไทย

ฉันทำงานทันทีหลังเรียนจบ ชีวิตทำงานทำให้เรามีเงินเดินทางได้สะดวกสบายขึ้น แต่มีเวลาน้อยลง

ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังคงเฝ้าหาโอกาสออกเดินทางอยู่เสมอ ฉันโชคดีที่มีเพื่อนรักนักเดินทางหลายคน พร้อมไปไหนไปกัน

ฉันเริ่มแบกเป้ออกเดินทางต่างประเทศครั้งแรกที่ “ลาว” ประเทศบ้านพี่เมืองน้องของเรา

หลังจากทำงานได้ห้าปี ฉันเริ่มปีกกล้าขาแข็ง ขอโบกมือลาบ้านเกิดเมืองนอนไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศดูสักครั้ง

เวลาหนึ่งปีที่ “ออสเตรเลีย” ให้ทั้งประสบการณ์ชีวิต การเรียน และการเดินทางซีกฝั่งตะวันออกของดินแดนจิงโจ้

และแล้ว ฉันก็ตัดสินใจกลับมาใช้ชีวิตมนุษย์เงินเดือนอีกครั้ง บนเกาะเล็กๆ “สิงคโปร์” มหาอำนาจแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ฉันมีโอกาสได้ไปฝึกงานที่ประเทศ”สวิสเซอร์แลนด์” ดินแดนในฝัน เป็นเวลาสามเดือน

ซึ่งนานพอที่จะทำให้ฉันได้ท่องเที่ยวหลายประเทศในยุโรป

การทำงานในสิงคโปร์ ทำให้ฉันได้มีโอกาสไปทำงานในหลายประเทศ

แต่ฉันก็เหมือนมนุษย์เงินเดือนคนอื่นทั่วไป ที่เวลาและเงินเป็นข้อจำกัด

แต่ฉันพยายามตักตวงทุกโอกาสที่เข้ามาในชีวิตเพื่อหาประสบการณ์นอกที่ทำงาน

รวมถึงออมเงินเพื่อการเดินทางของตัวเองโดยเฉพาะ

บางครั้งฉันก็สนุกกับการเดินทางคนเดียว และหลายๆครั้งฉันก็พอใจที่มีเพื่อนร่วมทาง

ฉันโชคดีที่มีเพื่อนเก่าที่รู้ใจเพราะเดินทางด้วยกันมานาน และมีมิตรภาพใหม่ๆที่เกิดขึ้นจากการเดินทางในแต่ละครั้ง

จนวันนี้ ฉันเดินทางมาแล้วมากกว่า 20 ประเทศ บางสถานที่ ฉันไปแล้วไปอีกซ้ำๆ

เพราะจำนวนไม่ได้มีความหมายเท่ากับประสบการณ์มหาศาลที่ฉันได้รับ

ฉันไม่รู้หรอกว่า จุดหมายปลายทางและชีวิตการเดินทางของฉันจะจบลงที่ใด

รู้แค่ว่า มีความสุขที่ได้ทำในสิ่งที่รัก

ออกเดินทางกันเถอะค่ะ ไม่ว่าจะใกล้หรือไกล แล้วคุณจะรู้ว่า โลกใบนี้สวยงามเพียงใด

ขอให้มีความสุขและสนุกกับการเดินทางค่ะ